Aşk bize oldu ilham,
Onu bize verdi gam,
Güzel ile doludur
Yeşil boyalı hamam.
Hamam yeşil boyalı;
Gördüm vârı soyalı…
Kendimi gaibettim,
(Ledün ilmi) duyalı.
Sallanır Dostun eli,
Hâlinde vardır beli… (1)
Mâşukunu görünce
Âşıklar olur deli.
Yok oldum ben varalı,
Tebdil eyledim hâli;
Dost yüzünü göreli
Ciğerciğim yaralı.
Onun olsun ciğerim,
Ateşe kessin derim; (2)
O Dosta feda olsun
Yüreğim, hem de serim.
Gördüm, ben can vereyim,
Kabul oldu dileğim;
Benim ağzımdan diyen,
Efendim, hem de beyim.
Bu dediğim can ili…
Senden diyen Dost dili…
Yürü, Dosta secde et,
Dost sever mi cahili…
Sevme dünya hesabı,
Seyreyle bu dolabı;
Sen canını yok etsen
Açılır cevher kabı.
Dost yüzünü görenler,
Varlığını verenler,
Murada nail olur
Yüzü yere serenler.
Bizler severiz gamı,
O gösterdi imamı;
Aşk gelirse şen eder
Dilber olan hamamı.
Yine yandı gözlerim,
Ateştendir sözlerim;
Azraili görürken,
Dostum, seni gözlerim.
Yolum vardı Halil’e,
Her hâlimi o bile…
(Emre) sen Dosta ulaş,
Orda yanmayı dile.
(1) Bel = işareti.
(2) Ateşe kesmek = baştanbaşa ateş olmak