Âşıklar olur sefil,
Aşk bilmek kolay değil;
Yüreciğim ediyor,
Yanınca, efil efil…
Yüreciğim çırpınır,
Gören değildir kâfir;
Bu küfürden kurtulan,
Bilirim gayet nadir.
Gören cihana dolar,
Görünce benzi solar;
Yine bizi aşk sardı,
Anlamıyanlar kınar.
Âşıkta olur mu âr?
Çünkü onu yakmış nâr;
Aşka düşen bağırır,
Yananlar nasıl susar?…
Aşk bizi etti rüsvay,
Biz yanar, etmeyiz vay;
Güzele hâil olmaz,
Ortamıza doğsa ay.
Bir varlık hâil olmaz,
Ben söyleyim de sen yaz;
Yürekte yanan ateş
Çok yakıyor, değil az.
Gayet yanıyor yürek,
Dumanı oldu direk;
Güzel! bizi çok yaktın,
Perdeyi kaldır, görek… (1)
Bedendir Hakka perde,
Vâr olan, düşer derde;
(Emre)! dilinden diyor,
Niçin diyorsun: “nerde?”…
(1) Görek = görelim. 4.9.1943