Âşıklar bilir Rahmanı,
Feda eyleyince canı;
Bulup secde etmek için,
Mihrab edinir (İnsan) ı.
Bulmak lâzımdır (Kâmil) i,
Unutmak lâzımdır eli;
Ehlullaha taş atanın,
Elbette lâl olur dili.
Halimizi görse münkir,
Bakar da şeytan hali der;
Âmâ, yüzümüzü görmez,
Gün gibi olmuşken zâhir.
Bakar da sıkar canını,
Kıble eder şeytanını;
Kâfir bakar, kâfir görür,
Mümin, görür imanını.
Kalbimizde durur Gaffar,
Ev edindi, orda yatar;
İnkâr eden, bize baksa,
Küfrü azsa tekrar artar.
Ayna olduk biz, bakana,
Kürsü olduk biz Rahmana;
(Emre) dönüp seyredince,
Kül olmuştur yana yana.
7.5.949