Allahımın sevgisi,
Canda koymadı hissi…
Gözünü aç, tez yürü,
Bura ölüm vâdisi.
Birçokları vurulur,
Çoğu burda yorulur;
Aranılan cevheri,
Canından geçen bulur.
Kim geçmezse canından,
Mahrumdur Cânânından;
O yolda hayvan çoktur,
Geçemezsin yanından,
Aşksız olanı tutar,
Pençesi vardır, yırtar;
Canı Hakka teslim et,
Elinden alır, yutar.
Bir söz diyeyim sana,
Dinlersen yana yana:
Aman sakın güvenme,
Sana verilmiş cana.
Sen Hakka eyle teslim,
Teslim eyle, ol salim.
O Dostu bilmek için
Gerektir “kalb-i selîm”.
Katranı at denize,
Tenbih edildi bize;
Katra dibine batsın,
Sakın çıkmasın yüze.
O Dost denildi böyle,
Bu kadar geldi dile;
(Emre)! sen sabırlı ol,
Çokca dinle, az söyle.
Bu sözü söylüyor Yar,
Kalbi selimler duyar;
Birçok âşıklar gezdi,
Dost için diyar diyar.
Her daim ettiler ah,
Emreyleyince Allah;
Sen gibi Dilber için
Gezdiler daim seyyah.
Göze görünmez “vâdî” (1)
Akla girince Hâdî;
(Emre), sakın öğünme,
Seni görelim, hadi…
(1) Dünya. 24.5.1944