Allah verdi beş evlât,

Sabahtan kalktım da, gördüm Dilberi,
Bu insanın gözlerinde, nice esrar gizlidir…
0

Allah verdi beş evlât,
Çeşit çeşit koyduk ad;
Sever kendikendini,
Nerden gelir bu hayat?

Gönderdi altı torun,
Çıkarırlar çok oyun;
Yaradanın emrine,
Bu dede, eğer boyun.

Bunlar çeşitli güzel,
İki cihâna bedel;
Dalı ayrı, kökü bir,
Herbirinde bir emel.

Taşıyor, dâim beden,
Kemik kendi, bunlar ten;
Alır topraktan kudret,
Uyanıp, diyorlar: Ben!

Neredendir bu kuvvet?
Kanlara bürünmüş et?
Hissiyet alıralmaz,
Öğrenirler mârifet.

Geliyor ağrı, acı,
Berâberdir ilâcı;
Sen dedin: (Cennettedir
Bu insanın ağacı.)

Bilmez Âdem, ne eder,
Oradan alır bider; (1)
Gelir yokluk elinden,
Döner de, tekrar gider.

Göze görünmez yolu,
Boş kalmaz, dâim dolu;
Görenin dili dönmez,
Ne etsin (Emre) kulu…

Zapteden: Fuzûle Emre
Saat:8.30

(1) Bider = Tohum. 4.7.1955