Allah istemezse, olmaz hareket,
Eğer ister ise, can bulur, ceset;
Kul yaratılmadan verilir kısmet,
(Vardır, yoktur…) diye hesabı bırak.
Eğer eder isen sen, gönül! hesap,
Sonucu, (1) bitmeyip, hep olur azap…
(Kelâm-ı Kadîm) de edildi hitap:
(Rızka kefîlim!) der, duyar isen Hak.
İbret ile seyret kurd ile kuşa,
Rızkını topluyor hep koşa koşa;
Hiç bir emek gitmez, seyreyle, boşa,
Günü ferah geçir, eyleme merak.
Durmaz, gıda verir yaratılmışa,
Bütün rahmet saçmış dağ ile taşa,
Hacet yoktur, gönül! burda savaşa:
Meyvaları besler ağaçta yaprak.
Gözünü aç da bak engin, bâlâya,
Kimisi güle de, kimi, ağlaya,
Daima zikreder, bütün, Mevlâyâ…
Hikmeti doludur yüksekle alçak.
Canı teslim eyle (İsmail Emre)!
Sen Dostuna yetiş, var göre göre,
Her vârı muhittir, hem dahi küre;
Eğer (Yanlış!) dersen, olursun ahmak.
Saat: 18.50
(1) Son uç = Sonuç = Nihayet, Sonucu = en nihayet. 20.12.1950