Ah çekene ne yarar…
Gönlünü gamlar tutar;
Eğer dert eksilirse
Dostu gam verir tekrar.
Karar eylemiş Hudâ,
Nasibeylemiş gıda;
Seyreyle, gülmüş müdür,
Hiç âşıklar burada…
Olanlar Mevlâ ile,
Geçmişler belâ ile;
Yarayı sen tekrar ver,
Gam, gerek değil ele (1).
Sen az ver de bitmesin,
Bizi mahrum etmesin;
Yolunu tarif eyle,
Yaban yere gitmesin. (2)
Âşıkların ilâcı,
Gayriye gelir acı;
Kıymetini bilir mi,
Bu hallere yabancı…
Görürse eder ikrah,
Âşıklara ver İlâh!
(Emre)! âşık, bulmazsa
Dost gamını, eder ah. (3)
(1) Ele = Yabancıya.
(2) Yaban = yabancı, başka.
(3) Emre! Âşık olan kimse, Dost gamını bulamazsa ah eder durur. 29.6.1946