Ah bu horozun elinden… (1)
Seherde öten dilinden.
Bülbüllerin hep çektiği,
Açılan gülün elinden.
Ötmek için gül ararlar,
Görenlerde kalmaz karar;
Bülbülden başka kuş görse,
Dikenine bakar, kaçar.
Gözüne görünse eğer,
Bakışına perde çeker;
Mağripten nazar ederse,
Âşıkın gözüne değer.
Onlarda yok ayrı gayri,
Onların halleri sâri…
Yüzünü görmek isteriz,
Sen perdeyi kaldır, Bârî!
Görün de gelelim dile,
Senin yüzün benzer güle;
Aşkı vermezsen (Emre)ye,
Taş gibi oturur böyle.
(1) Horuz = uyku. Bay İsmail Emre’nin yakın arkadaşlarından Bay Celâl Çalım, uykusu geldiği bir sırada horuz öttüğü için uykunun adını (horuz) koymuş, bu isim, Bay Emre’nin de hoşuna gittiği için doğuşta da zikredilmiştir. 29.1.949