Acep ne eyleyim ben?..
Yok olur sana giden;
Dilber! Hacerül’esved,
Yüzlerine olmuş ben.
Gören, diyor: gözle kaş;
Odur Kâbedeki taş;
Seyreylemek istiyen,
Can ile eder savaş.
Tepik vurursa cana
Sen çıkarsın meydana;
Her varlıktan vazgeçen
Sevişir kana kana.
Yârenler! (1) bana bakın,
Her varlığı bırakın;
Âşıkların mâşûku,
Çok şükür, geldi yakın.
Manevî olan Leylâ,
Bizi etti istilâ;
Her kalbleri dolaşan,
Himmet eyledi Mevlâ.
Bizi beledi nura,
Âşık yüzlere vura;
Yere, göğe hükmeden,
Bu anda oldu bura.
Burada kurdu mekân,
İsteyin, eder ihsan;
Bu (Emre) secde etmiş,
Çünkü bilmiştir: insan.
(1) Dostlar! 20.12.1945