Kalbimin derdinden, dilim lâl oldu,
Vücûdum, görünür bir hayâl oldu;
Sözü dinlemeğe, iktidârım yok,
Elim ile kolum, kuru dal oldu.
Çekinirim, gönül, yıkılır diye,
Gönüllere devre, bakılır diye; (1)
Hareket edene, nazar edemem:
Kirpiklerim ona, takılır diye.
Tâmîr eylemeğe, iktidârım yok,
Ben, âlet olmaya, hiçbir vârım yok;
Bütün hidâyeti, senden isterim,
İncitmeden gayri, hiçbir kârım yok.
Gönlüm (Yâr)a hayran, gözlerim bakar,
Melûl nazarları, canımı yakar;
Ciğerim ateşe, düştü, pişiyor,
Dumanı görünmez, hep bana kokar.
Anlatmak isterim, bu dilim dönmez,
Denize atılsam, içim de sönmez;
Kurtulmak çaresi: yanıp bitmekmiş,
Kimlere söyleyim, göze görünmez.
Herkes nazar eder, aklına göre,
Tefsir doğru olmaz, mutlaka devre; (1)
(Emre)! git yanarak, yürü de kül ol,
Kim ne derse desin, sen göre göre.
Zapteden: Fuzûle Emre
(1) Devre: Yanlış, ters, aksi mânâlarına kullanılır. 12.12.1952