Birgün açılacak, bülbül kafesi,
Dostun bahçesinde, alır nefesi;
Varlık kulağıyla, duyan bulunmaz,
Gönül bahçesinde ötecek sesi.
Feryadı, figanı; o güller için,
Bahçe hazır olmuş, bülbüller için;
Muhabbet ateşi, yanar, birikir,
Gönül ocakları, o küller için.
Kapısı açılır, yerine kaçar,
Orada öter de, neş’eler saçar;
Elinde değildir, hapis olduğu,
İçinde duruyor, neylesin, nâçâr…
Sıkıntı çektiği: dilin cezâsı;
Hapis edilmiştir; değildir âsî;
Durmaz bu (Emre)den feryâd ediyor,
Kendisini yakan: Dilber hevesi.
Zapteden: Fuzûle Emre
Saat: 18.10
19.12.1952