Kara kaşlarındır, belimi büken,
Gözümün yaşını, yerlere döken;
Yüzünde nişânı, (Dost)u görenin,
Hayrân olup senin, derdini çeken,
Yüzüne baktıkça, olurum mahmur,
Ayrılsam, gözlerin, kalbimde durur;
Acep güneş midir, acep ay mıdır:
Gönlüm kararırsa, ışığı vurur.
Senin gülüşlerin, hayâtım benim,
Uzaklaşsan, kalmaz, rahatım benim;
Resmin gözlerime, çekilmiş durur,
Her yerde görürüm: sıfâtım benim.
Aklımdan çıkarsan, lâl olur dilim,
Gözümden çıkarsan, kuvvetim kalmaz,
Dünya altun olsa, tutar mı elim…
(Emre)yi sırrına, eyledin vâkıf,
Dilini emrine, edince vakıf;
Gözünü yüzünden, ayıramıyor,
Eğer ayırırsan, olmaz mı hayıf?..
Zapteden: Vasfiye Değirmenci
Saat: 10.15
21.12.1952