Bütün dünyâ benim olsa,
Dış tarafı tenim olsa,
Her peygamber dînim olsa,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Yaradılmış, olsa düşman,
İğvâ etse beni Şeytan,
Bedenimde kalmasa can,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Yedi tamu etse hücum,
Hiç aklıma gelmez ölüm,
Çünkü bana koktu (Gül)üm…
Senden geçmem ben, Dilberim!
Seni sevdim kana kana,
Mâlûm oldu bana (Mânâ),
İhtiyâcım yoktur cana…
Senden geçmem ben, Dilberim!
Her nereye dönse yönüm,
Karşımdasın; bu, düğünüm;
Senin ile geçer günüm,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Gözlerimden bakan sensin,
Reyhan olup kokan sensin,
Damarımda akan sensin,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Beni aldın güle güle,
Hiç can vermem Azrâile,
İhtiyaç yok Cebrâile,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Şükür, beni ettin kabûl,
Eşiğinde hem dahi kul,
Her zerreden açıldı yol,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Bütün varlık oldu hayâl,
Konuşurlar kıyl ile kaal,
Beni ettin bir santral,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Her konuşan, benim ile.
Acı, tatlı, güle güle,
Ucu bağlı bu gönüle,
Senden geçmem ben, Dilberim!
Bâzısından gelir azap;
Görünüyor: çünkü harap;
Arada hiç yoktur hicap…
Senden geçmem ben, Dilberim!
Görünüşün: (Cemâl) oldu,
(Emre) sana bir mal oldu,
Kemâlinde zevâl oldu, (1)
Senden geçmem ben, Dilberim!
Zapteden : Fuzûle Emre
Saat: 10.40
(1) Senin kemâlinde yok oldu. 19.4.1953