Gözlerim Zâtını arar,
Ezelden edilmiş karar;
Eşiğini bekler iken,
Her kalblere ettin Muhtâr.
Benim arzûm idi: zillet;
Bekler idim senden himmet;
Gözün gözüme karıştı,
Geldi, sardı beni devlet.
Her tarafım, oldu kulak,
Emrimle dökülür yaprak;
Hazân-ağacı yetişti,
Ben’im gıdâ veren toprak.
Yoktu bende böyle emel,
Ettin Ezel, hem de Evvel;
Her ölenin ömrü benim,
İznimdedir cümle ecel.
(Kün!) deyince, kalkar mevtâ,
Bu emrimi tuta tuta;
Sağda, solda melek benim,
Yazdım sevap, hem de hatâ.
Okuyanım, hem de yazan,
Günahları tartan Mîzan;
Nârım, durmaz, yanar durur,
Hazır, nefse uyup azan.
Dilimdedir irfâniyet:
Bugün hazır-olan cennet;
(Emre) nefse hâkim oldu,
Söyleyenden aldı himmet.
Zapteden: Müncibe Görgün, İhsan Yöntem.
Namrun, Saat:20.45
23.9.1960