Yaklaşınca yanına,
Tutuldum ceryanına,
Bilmem, bu nasıl kuvvet:
Girer âşık kanına.
Lûtfeder kuvvetini,
Bildirir hikmetini;
Oradan geçer ise,
Bahşeder devletini.
O çıkarır aradan,
Görünür, verir îman;
Sen âciz bir kul iken,
İstîlâ eder Rahman.
Olursun bir sâf insan,
Gider gözlerden mihman;
Gezerken yeryüzünde,
Seyrân-olur âsüman.
Kalbimi eder ayna,
Benziyor bir insana;
Bakıp bakıp yakıyor,
(Emre) nasıl dayana…
Fedâ eyledi başı,
Kabûl-etti yoldaşı;
Vücut tahammül-etmez,
Oldu bir sabır taşı.
Zapteden: M. Görgün, Mehmet Özhatay, Nesîmî Özsevenler, Mustafa Naci.
Saat:14.18
30.10.1960