Gizlenmiş sende Rahman,
Yüzü görülür: insan;
Nur, gözünden fışkırır,
Nasıl dayansın bu can…
Sen eyledin tecellî,
Yok eyledin Cibrîli;
Yanarak methediyor
Gözü görenin dili.
Etmek istiyor visâl;
Târîfe olmaz misâl;
Söyletmez ise bu aşk,
Şûlesi, ediyor lâl.
Seyredince çokları,
Unutmuş bütün ârı;
Gece gündüz ediyor,
Sana, âşıklar, zârı.
Senden kalkınca perde,
Görenler, düşer derde;
Canını gaaibetti,
Bu (Emre), bilmez nerde…
Sana tutulmak çok zor;
Bakan, bütün yanıyor;
İçen, göz kadehinden,
Susuz iken kanıyor.
Bu (Emre)ye ver, doldur,
Kapında bekler, kuldur;
Senin iki kaşların,
Mevlâya giden yoldur.
Zapteden: Müncibe Görgün, Vâsıl Erbaş.
Gaziantep, Saat:17.50
18.11.1960