Çağırırım adını,
İsteriz imdâdını;
Senin bir ismin (Semî’);
İyi duy feryâdını.
Kucakla da uyansın,
Aşkı bulsun da yansın;
Çıkar, her nedâmetten,
Senin yüzüne kansın.
Acep lâyık değil mi?
Görüp, ayık değil mi?
Dayandı yollar sana,
Kapın açık değil mi?
Kerem kânı sensin, aç,
Anlaşıldı ihtiyaç;
Sensin Lokman Lokmânı,
Derdimize ver ilâç.
Tövbedir bu nedâmet,
Senden isteriz himmet;
Sen acı bu (Emre)ye,
Uyumaz, çeker zahmet.
Sana aittir görmek,
Her derde şifâ vermek;
(Emre) îmân-eyledi,
Kabûl-oldu bu dilek.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:16.50
30.1.1961