Ne güzel sallanır eli…
Uçar, sanki bir tibili; (1)
Hayâ alsın gece gündüz,
Başka olmasın emeli.
Düşüncesi, edeb-olsun,
Zevk-etmeğe sebeb-olsun;
Nurlara bulansın gözü,
Meleklere mekteb-olsun.
Kendi Hakka teslim-olsun,
Her belâdan sâlim-olsun;
Eylesin hâlleri idrâk,
Hep öğrensin, âlim-olsun.
Eş-ile dost etsin takdîr,
Her kuvvete olsun kaadir;
Aranan Sırrı-İlâhî,
Gözlerine olsun zâhir.
Rasgelmesin muhâtara,
Kalbine olmasın yara;
Göstersin iki yüzünü
Temiz-olarak, Gaffâr’a.
Eylemesin kötü niyet,
Anlaşılsın ebediyyet;
Gönlü, olsun gül bahçesi,
İçinde kalmasın hiddet.
Bozulmasın hiç vicdânı,
İncitmesin bir insanı;
Beyninin boşluklarına,
Dâvet eylesin Sultânı.
Benliğinden kalmasın iz,
Rahîm-olsun, olsun temiz;
(Dede Emre) böyle söyler:
Ben! demesin, söylesin: Biz!
Zapteden: Rûşen Mirici
Saat:18.00
(1) Tibili-çavuş kuşu. 26.2.1961