Dertlerin dermânıyım!
Dinlerin îmânıyım;
Gel, inan da ol lâyık,
Her ânın zamânıyım!
Karışanım, her göze!
İlimler ile sözü;
Bir dahî ölüm bilmez
Meyil verenler bize.
Bu devrin Ahmediyiz!
Biz (Makaam)ız, odur iz;
Damladır her isimler,
Gelenler, olur deniz.
İbâdete İmamız!
Eksik yoktur, tamamız;
Ben’im ebedî bir zevk!
Dış taraftan bir gamız.
Biziz Cibrîlin dili!
Hızır-İlyasın eli;
Gözümüzde gizlidir
İki Cihan Güzeli.
Bulunmaz bizlere ad,
Sever, ederiz imdat;
Veririz bitmez devlet,
Lâyık olana, evlât.
Açarız dimâğını,
Söyleyen dudağını;
Kim ki îmân-ederse,
O açsın kucağını.
Ettiririz biz Mîraç,
Gönül Mekkesinde Hac,
Îmân-eylemeyenden,
(Emre)! anla, uzak kaç.
(Eyyühe-l-kâfirûne)
Kayıt edilmiş dîne;
Duyanlara, hidâyet;
Söyliyenin nesine…
Yokluğun ihtiyâcı… (1)
Giymiştir Yokluk Tâcı;
Dünyâya meyil etmez,
Bir, sevginin muhtâcı.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:16.10
(1) Yokluğun, herhangibir şeye ihtiyacı olur mu? 1.3.1961