Aç yüzünü bakalım,
Gafleti bırakalım;
Kalbimize ateş ko,
Tutuşup da kokalım.
Diri kalıyor küller,
Gözlerden açan güller;
Görüp ateş alıyor,
Öğülen o bülbüller.
Sanki: döner pervâne,
İbrettir, her zamâna;
Mâşuk bizi söyletir,
Zannederler: dîvâne.
Akıldâne olduk biz,
Cezbedir her hâlimiz;
Kalbimiz Mevlâ ile,
Ordan söyler dilimiz.
Emrediyor Yârımız,
Onundur her vârımız;
Bileni ihyâ eder,
Şefkatli esrârımız.
O, gaayetle Rahmandır,
Hiç geçmiyen zamandır;
(Emre) bildi, yapıştı,
(Beşer) iken, (insan)dır.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:10.10
19.7.1962