Kendinden geçersen, devlet senindir,
Mevlânın ettiği himmet, senindir;
Eğer mahkûm-olsan, kendî nefsine,
Aklına gelmedik zillet senindir.
Ârif-olur isen, du can senindir,
Görüp inanırsan, îman senindir;
Ehli-gaflet gibi, mağlûbolursan,
Nefis dedikleri Şeytan senindir,
Âşık olur isen, Çalap senindir,
Yüzlerden okunan Kitap senindir;
Kalbinden doğmazsa, Mânâ Güneşi,
Yetmişbin derler ya, hicap senindir.
Her kalpten söylenen lisan senindir,
Ahmed’in ettiği ihsan senindir;
Eksik koymamıştır Mânâ Kur’ânı,
Dinleyip duymazsan, noksan senindir.
Kendini kurtarsan, felâh senindir,
Dillerde söylenen Allah senindir;
Sevâbı bilip de, hazmedemezsen,
Mevlânın suçu ne? günah senindir.
Senden sana söyler âyet senindir,
Nebîler Sultânı Ahmed, senindir;
Hasta eder isen, temiz aklını,
Tedâvî olmayan illet senindir.
Aşka tutulursan, Cemâl senindir,
Ruhların yediği o bal, senindir;
Nefse mağlûb-olup, edersen hiddet,
Ateşe düşüren Celâl senindir.
Ledünnü okutan ilim senindir,
Selâmet bulduran (selîm) senindir;
Teslîm-eder isen, söyliyen dili,
Muhammetle Îsâ, Kelîm senindir.
İrfâniyet olan cennet senindir,
Onları anlayan kuvvet senindir;
(Emre)! idrâk-eyle, sakın deme: Ben!
Uçmağı kapayan cinnet senindir.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:11.20
29.10.1962