Uyan gözlerim uyan!
Uyuyan, almaz ihsan;
Beşerlik, olmuş ateş;
Tanrıya yakın: insan.
Böyle söylemiş Allah:
Uyanan, bulur felâh;
O Âdem değil midir
Meleklere secdegâh?
O gün: işte hem bugün;
Her taraftan eder ün;
Açık durur (Cemâl)i,
Gözünü açan görsün!
Emreder dâim Rahîm,
Aşk bilir, bilmez ilim;
Mevlânın istediği,
Kulundan: (Kalb-i Selîm).
Her gönüldür mekânı,
Kurulmuştur erkânı;
Ne anlar bu (akl-ı Cüz’)…
Aşk-iledir imkânı.
Verilmiştir her kula:
Sahî değil mi Mevlâ?
Buldu (Emre), bakar mı
Dört yana, sağa, sola…
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:21.55
26.2.1963