Kaynarsa kahve cezvesi,
O cennetten gelir sesi;
Yandı bu aşkın ateşi,
Kül-oldu (Cemâl) perdesi.
Açıldı bütün âleme,
Sular saçtı cehenneme,
Yazıyor gözler ışığı,
Hâcet kalmadı kaleme.
Cism-i lâtîf oldu (Kitap),
Rahmet-oldu bütün azap;
Ne gönüller, oldu cennet,
Ne Sırat kaldı, ne hesap.
Çok şükür, yüzünü açtı,
Nur geldi, karanlık kaçtı;
Toprak-olunca bu (Emre),
Üzerine himmet saçtı.
Fışkırarak biter-oldu,
Dur! derler ya, beter-oldu;
Gönülde açınca güller,
Âşık bülbül, öter-oldu.
Zapteden: M. Görgün, K. Gökçe.
Saat:00.20
7.3.1963