Ey Tanrım! senin aşkın,
Uzakken, etti yakın;
Kime gönül verirsem,
Diyorsun: Candan sakın!
Ben va’dimde dururum,
Dönsem, olurum mahrum;
Sâdık-olmaz isem ben,
Ağaç gibi kururum.
Olsa cennetin gülü,
Ona ben vermem gönlü;
Cemâlinden başkası,
Bakıyorum ki: ölü.
Birinden olmaz imdat,
Veremez bize hayat;
Sokuyor yılan gibi,
Mânen ettirir feryat.
Sığınırız kapına,
Güveniriz biz Sana;
(Emre) sâdık-olunca,
Seviyor kana kana.
Zapteden: M. Görgün, N. Özsevenler.
Mersin, Saat:11.25
16.6.1963