Aşk oldu benim yârım,
Haram olsun diyarım…
Ben bu aşka düşünce
Şarktan garbı duyarım.
Kalbim olalı tâhir,
Bu bilgi oldu bahir;
Bu aşk beni yakınca
Dost oldu bana zâhir.
Dosta ben ettim niyaz,
Aşk geldi, ben deyim, yaz.
Secde edenler etsin,
Gözlerim oldu Hicaz.
Dostu gördü gözlerim,
Yine onu gözlerim;
O Dost benden ayrılsa,
Ben o Dostu özlerim.
Kalbim doldu kan ile,
Kimler hâlimi bile…
Bilenler bilir beni,
Bu hâller denmez ele. (1)
Âşık olanlar yana,
Dönsünler Haktan yana;
Aşk beni etti zâhir,
Beni bildirdi bana.
Yönüm Hakka dönderdi, (2)
Benliğimi gönderdi; (3)
Ben Dost için ağlarken
(Emre)den sözü derdi.
(1) Yabancıya.
(2) “Döndürmek” fiili Anadolu’da “döndermek” telâffuz edilir.
(3) “Göndermek” fiili, burd, “gidermek” mânasına kullanılmıştır.