Ruhum, sana bu adu san,
Bilir isen sana düşman.
Sen bunları öldürmezsen,
Sonra, sen olursun pişman.
Yoksa seni, o öldürür,
Deme ki düşman güldürür…
Sen bir kuvvet kandilisin,
Gelir üfürür, söndürür,
Sen sahib ol bu kandile,
Ne gelirse deme, dile;
Sen nefsini terbiye et,
Sakın karışma bir ele.
Herkes nefsindendir mes’ul,
Sen, dertlerine çare bul;
Gaffar’dan durma af iste,
Şânındandır, eder kabul.
Her dillerde döner şânı,
Affında vardır nişânı…
Acı sözleri terkeyle,
Temiz alıştır lisanı.
Gece, zikirle çalıştır,
Nefsini Hakla barıştır,
Sen doğrularla ülfet et,
Lisanını pâk alıştır.
Nasıl uslu duruyor hâk…
Her ne düşse oluyor pâk;
Burda toprak olmaz isen,
Bu huy seni eder helâk.
Hâkten çıkar her nimetler,
Hizmet eder her milletler.
Ondan engin (1) bir varlık yok,
Mahkûmdur bütün devletler.
Kim ne yapsa, hiç darılmaz,
Yakalarına sarılmaz,
Onun gibi olmayınca
Hakkın katına varılmaz.
Bizler dönelim toprağa,
Enginlere, değil dağa.
(Emre), sözü işittin mi?
Bağlanma sakın bir bağa.
3.10.942
(1) Engin = aşağı.