Birgün bu ömür biter,
Paydos düdüğü öter;
Can alıcı gelince,
Her yanından akar ter.
Onlar canını alır,
Ölürsün, neyin kalır?
Bu ibreti görenler,
Burda Hakka yalvarır.
Hazır olunca mezer, (1)
Seyret, çukura benzer;
Sen çukura girince
Yanında kimler gezer?
Sağ tarafında münkir,
Sol tarafında Nekir…
Bunlar, senin aklında
Alıp götürdüğün kir.
Karşılıklı dururlar,
Bedenine vururlar;
Kaçacak yer yapmadın,
Yattığın yer, dar duvar.
Burda ilim duymadın,
Bir bilene uymadın;
Bu sözü der dinlerdin,
Hiç aklına koymadın.
Sen güvenme ömüre,
Her ölen bunu göre;
Bu dilden bilmiyenin,
Hep tüyleri ürpere.
Bir yılan gelse gerek,
Adı onun engerek
Hak emrine gitmedin,
Kendini kurtar, görek. (2)
Öğrenseydin rumuzu,
Burda olurdun kuzu;
Hiç aklına konmazdı,
Bu haşeratın tozu.
(Emre), bunlar haşerat,
Bilenler vermez kıymat;
Hakka âşıklık etmek,
Dost iline “Doğru Hat”. (3)
6.11.942
(1) “Mezar” kelimesi halk ağzında “mezer”dir.
(2) Görek = görelim.
(3) “Sırat-ı Müstakîm”.