Seyretsinler insanı,
Gözden akar aşk kanı;
Her âşıklar seyretsin,
Aşkın için üryanı.
İki cihanı sardı,
Ezelden bizde vardı;
Kim bu ateşe düştü,
O, canını kurtardı.
Kim bu aşka kul olsa,
Canında aşkı bulsa…
Dost, herkese görünmez,
İki cihana dolsa.
Ben nasıl anlatayım…
Tarif ederim daim;
Yanıp Dosta kavuştum,
Zannederler burdayım.
Ateşlere karıştım,
Aşk kaynattı, ben taştım;
Yirmiüç yıl ağladım,
Dost iline ulaştım.
Benim ilim, Dost ili,
Fakat görülmez beli; (1)
Tekrar beni boğuyor.
Ciğerimin kan seli.
Ciğerde var yâreler,
O yarayı aşk deler,
Yanıp seni görenler,
Vâr olmayı tövbeler. (2)
Dilber görünmez vâra, (3)
Yananlar Dosta vara.
Dostu görmek istiyen,
Bir âşıka yalvara.
(Emre), çalış, durma, yan,
Canında kalmasın kan;
Kimseler dayanamaz,
Sen vâdeyledin, dayan.
18.12.942
(1) Bel = işaret, alâmet iz.
(2) Var olmamağa tövbe eder.
(3) Vâra = var olana, benliğinden geçmiyene.