Hep gülüyor komşular,
Bizlerde kalmadı âr…
Eller ne derse desin,
Bizde Yâr’ın aşkı var.
Aşkı olan utanmaz,
Hiç yanmaktan usanmaz;
İki cihan bal olsa,
Sevip de parmak banmaz.
Yanar, alır muradı,
Yoktur her vârın adı;
Niceler geldi, geçti,
Biri burda durmadı.
Bilenler, aldı ibret,
Duyan, kalmadı hasret;
Dosta âşık olana,
Hak görmek, olur kısmet.
Biri burda durmadı,
Almadılar hem tadı;
Ârif olan, cihana
Parmağını vurmadı.
Hak sözü olmaz tekrar…
Hiç böyle olur mu kâr…
Sebeb: Bu hikmet ile
Oynuyan, eder zarar.
Yapıştı mı, dökülür,
Eli, kolu sökülür…
Dostu gördüysen (Emre),
Yüzünü yerlere sür.
3.1.1943