Aç gözünü uyuma,
Sen âşık ol göz yumma;
Eğer böyle uyursan,
Cânândan görgü umma.
Ayığa olur kısmet,
Ayıklar etmez minnet;
Mağrur olma sen (Emre),
Bu Güzeli sen seyret.
Senin oldu kanaat,
Bu bilgiye olmaz had;
Aşk oldu sana delil,
Canı o ateşe at.
Bilgine olma mağrur;
Mağrurlar burda durur;
Cânândan uzak etti
O Azazili gurur.
Sen Âdem gibi ol saf,
Hâline eyle insaf;
Dostu gördün, sükût et,
Her dem deme kuru lâf.
Dünya bizim neyimiz?..
Bildik, terk eyledik biz;
Çokları geldi, geçti,
Birinden kalmadı iz.
Birçokları övdüler,
“Benim!” diye sevdiler;
Can alıcı gelince,
Başlarını döğdüler.
Çokları derdi: benim!
Dediler: canım! tenim!…
İbret gözünü aç, bak,
Bu âlemde kalır kim?…
Âşıklar etti nefret;
Böyle yaptı Muhammed…
Halîm ol, sözü dinle,
Her şeye etme hiddet.
Bu sözü duyar halîm,
Burdan oldu misalim;
Âşıklaradır bu söz:
Hakkım, (Emre) den dedim.
17.8.1943