Mânidar senin kaşın,
Beni yaktı bakışın;
Sende seni idrâk et,
“Arş”a benziyor başın.
Başın benziyor Arşa,
Meleklerle barışa;
Bu Mânâyı bilmiyen,
Bu söze diyor: “hâşâ…”.
Bu, “Sidre-i Müntehâ”,
Bu söze candır bahâ;
Ateşe düşer, yanar,
Yönü dönen Allaha.
Bu sözdür “Hablülmetîn”,
Hem de “Refref”dir, sen bin;
Anla da Arşı dolaş,
Tenezzül eyle de in.
Yananlara ver destur,
Dirilsin ehli kubur,
Dünyanın aradığı,
Âşıklara söz, budur.
Biz bildik, olduk teslim,
İşte bu, tamam ilim;
(Emre) aşkta yanınca
Hemen oluyor salim.
5.9.1943