Nûrun vurur bu boya… (1)
Seyredin doya doya…
Sensin gönlümde duran,
Hiç sürmem başka boya.
Bu gönülde yatarsın,
Anka gibi ötersin;
Eğer seni görürsem,
Bu bahçede bitersin.
Görmeyince ettim âh,
Ben yanarım gâhigâh;
Eğer seni görmezse,
Bu gönül bulmaz felâh.
Yanar, döner zindana,
Kül olur yan yana;
Ezelden teslim oldum,
Sen gibi bir Sultana.
Dünyaya vermem meyil,
Varlık, hiç arzum değil…
(Emre), Dostu seversen,
Sen kendini yoktur bil.
(1) Senin nurun, ışığın bu boya, bu vücuda aksetmektedir, vurmaktadır. 22.9.1943