Derde olduk giriftar,
Sen dünyayı ettin dar;
Asılmaya razıyım,
Hazır olsun bana dâr.
Ben asılıp öleyim,
Kabul olsun dileğim,
Ben bir ateşe düştüm,
Âşık olana deyim. (1)
Aldı canımı ateş,
Sanırlar beni serkeş;
Dost oldu bütün cihan,
Âşıklara boldur (2) eş.
Âşık isen etme ta’n,
Dostum, sen Haktan utan.
Beni serin sanırlar,
Yüreğime doldu kan.
Yüreğime kan doldu,
Her yanım ateş oldu;
Şikâyet etmez (Emre),
Bu hali zorla buldu.
Dostum, sen eyle imdat
Ben ateş oldum, kurtat; (3)
Yanmayı ben diledim,
Kabul oldu bu murad.
Bu dilek oldu kabul,
Ateşe düşmez her kul;
Varlık, Hakka yakışır,
(Emre), sen de yan, yok ol.
(1) Diyeyim.
(2) Çoktur.
(3) Kurtatmak = Adana ağzında “kurtarmak”; kurtat = kurtar! 26.9.1943