Ele aldı bakalım…
Acep ne çıkar hâlim?..
Bu iş, sözünen olmaz, (1)
Ateşdendir visâlim.
Aşk, ateşten götürdü,
Yanıp gidenler gördü;
Bu, bir “Hacerül’esved”
Nice hacı yüz sürdü…
Görünüyor Mekke’den,
Hacı oluyor giden;
Bu, bir mânâlı sözdür,
Kimse duymuyor, neden?
“Canlı Hacerül’esved”,
Âşıka olur kısmet;
Canı bedel vermiyen,
Boşuna çeker hasret.
O, candan tutmuş duvak,
Ehliysen canı bırak;
Her arzuyu terketsen,
Meydanlara çıkar Hak.
Bir söz diyeyim sana:
Yansan, çıkar meydana;
Dostun izi bellisiz, (2)
Yüzü benzer insana.
Bazı çıkıyor ava,
Âşıkı kova kova;
Âşıksan ona avlan,
Vuslat olmaz bedâva.
Avlan da o Dosta yen, (3)
Gaib ol, donu giyin;
Eğer sen hazmolursan,
Vuslata verir izin.
Yok ol, izin alırsın,
Dost, benliğini (4) kırsın;
İki cihan yok olsa,
Sadece sen kalırsın.
Bu sözleri duydun mu?
(Emre), canı koydu mu? (5)
Bilgileri unutup
Sen bu aşka uydun mu?
(1) Sözünen = söz ile.
(2) Belirsiz.
(3) O Dost seni yesin.
(4) Senin benliğini
(5) Koymak = terk etmek. 22.10.1943