Bizim deniz taşıyor,
Yeri göğü aşıyor.
Kara gözlü Dilberim!
Gören seni, şaşıyor.
Bizim deniz akıyor,
Yeri, göğü yıkıyor; (1)
Seyreyleyin (Emre)yi,
Her gözlerden bakıyor.
Budur her gözden gören,
Âşık isen gör, öğren;
Kolay kolay görülmez,
Görür onu, can veren.
Bu denizde var mercan,
Onu bulamaz her can…
Buna can mı dayanır…
Yardım etmeli Cânân.
Yüzmeğe lâzım kanat,
O denizde yüzmez at;
Üryan olanlar yüzer,
Yokluğa et kanaat.
Hiç kanaat biter mi? (2)
Sabretmiyenler er mi?
İki cihanı versen,
Hiç tamaha yeter mi? (3)
Çok desem, olur uzun,
Böyle biter bu oyun;
Bu “kenz” i Ahmed dedi,
İşitin, “lâyüflihûn”.
(Emre), sen o söze uy,
O yollara başı koy,
Senden çıkan sözleri,
Kendine gel, Haktan duy.
(1) Yıkamak’tan.
(2) El-kanâatü kenzün lâyüfna.
(3)Tamah = tamahkâr yerinde kullanılmıştır. 26.10.1943