Seni öğeyim kahve!
Lâzımsın sen her eve;
Sen her yerde pişersin
İçeriz seve seve.
Kavrulup olunğ (1) kara,
Kokun gider diyara;
Elim ile pişirip
Verem (2) sevdiğim Yâr’a.
Kokun benziyor miske,
Âşık, gönlüne eke;
Âşıklar bulamazsa,
Yanıp da hasret çeke.
Tiryaki çeker hasret,
Bizlere olsun kısmet;
Pişirip getirirse,
Pişireni edem (3) meth.
Kahve cezvede kaynar,
Nice yürekler oynar…
Biz ne kadar içersek,
Bizlere etmez zarar.
Siz pişirin, getirin,
İçeriz, bize verin;
Fincan küçük olmasın,
Büyük, hem olsun derin.
Fakat kahve çok olsun,
Fincanı fazla dolsun;
Allahım sen ucuzlat,
(Emre) her yerde bulsun.
(1) Olunğ = olursun.
(2) Verem = vereyim.
(3) Edem = edeyim. 5.11.1943