Yaktın, gözleri âhû…
Niçin yakarsın yâhû?..
Can göziyle görenler,
Senin için çeker “Hû!”
Görenlerde kalmaz kir,
Durmadan eder zikir;
Gözönünde durursun,
Aşıkasın sen zâhir.
Seni göstermez emel,
Görene gelmez ecel;
Ben seni görmek için
Bu canı verdim bedel.
Bu can imiş değeri,
Can verdim, durmam geri;
Can verdim, seni aldım,
Canın yoktur eseri.
Can aklımda kalmadı,
Canı olan, bulmadı;
Can yerine sen girdin,
Canımda kaldı tadı.
Bu varlık oldu viran,
Beraber, iki cihan;
Körler seni göremez,
Sensin her yanda duran.
Güzel! görün (Emre) ye,
Görünce boyun eğe;
Ben sana göğüs gerdim, (1)
Bütün belâlar değe.
(1) Bu mısrâdaki “sana kelimesi “senin için” mânâsına kullanılmıştır. 19.11.1943