Ağzına kilit vurdu,
Yâr huzuruna durdu;
Dilberimin bu aşkı
Yüreğimi kavurdu.
Bilmiyorum, ne eder,
Canımdan gıda ister;
Dünya canım olursa
Veririm alsa eğer.
Kendisinin can ve ten,
Orada yok oldum ben;
Vârıma sahip kendi,
Gölgesidir bu beden.
Görünüşüm çekirdek,
Biterse verir ipek;
Madem candan usandın,
Terk eyle elini çek.
Sahip olsun varına,
Götürsün diyarına;
Canını feda eder
Âşık olan Yârına.
Nesîmî oldu ibret,
Uyan gözlerim, seyret.
Yüzülmek fetvasına
Baktı, etmedi hiddet.
Okudu güle güle,
Beraber müftü ile;
Dostum kurban lâzımsa,
Ben razı oldum, söyle.
Bak ne eyledi Ferhad:
Feda eyledi hayat;
Canında gözü olan
Halden ediliyor tard.
Çoğu kestirdi eli,
O Mansur gibi dili;
Yüzünü seyreyliyen
Neyleyim olur deli.
Nice böyle haller var,
Göstermez, gizli tutar;
(Emre), elinden gelse,
Canı çıkarır, atar.
16.6.1946