Nerden çıktı bu sandık…
Tamirinden usandık;
Bu hanımın elinden
Yandık Allahım yandık.
Tamiri hiç tükenmez,
Ederik (1) biz, hiç bitmez:
Gönül! bunlardan kurtul,
Yokluk âleminde gez.
Yarabbi, bu kadını…
Nerden andık adını…
Biz yüzüne güleli,
Unuttuk zevk tadını.
Her yandan atar çengel,
Neyleyim, ateş el…
Daima çalıştırır,
Dönüp de diyor: tenbel!
Yeter artık Yaradan,
Aşkını eyle ihsan;
Bindebiri kurtulur,
Boşa gider nice can…
Herkes yürür aslına,
Haşrolur âşık cana;
(Emre), müjdeler olsun,
Yok olmak yarar sana.
(1) Ederiz. 18.8.1946