İşinden olmaz sual,
Kendisi etmez ihmal;
Anca âşık kavuşur,
Herkes edemez visal.
Yürekte olsa yara,
Eğer göstersen Yâr’a;
Razıysan deva iste,
Seversen sürer kara.
Âleme eder ilân,
Canında komaz derman;
Demirden yürek ister,
Razı olmaz her insan.
Çoğu geriden bakar,
İliği, kanı akar,
Duvağı ateştendir,
Eli uzatma, yakar.
Memur olmuştur Nemrud,
Öyle eylemiş Mâbûd;
Sen İbrahim olduysan,
Mancınık ucundan tut.
Ateşe düşsen, duyanğ (1)
Orda yansan her zaman;
(Emre), canı at, kurtul,
Âşıklara gülistan.
(1) Duyarsın. 13.10.1946