Yâr! yüzünün ceryanı,
Yine tuttu her yanı;
Çokları feda etti
Gülüşlerine canı.
İpi taktı boynuna,
Âşık olunca sana;
Senin yolun nakşolmuş
Âşıktan akan kana.
Nice can olmuş feda,
Sen takdir ettin Hudâ!
Çokları şehid olmuş
Sen eyleyince edâ.
Ölüp almışlar muraz,
Durmaz ederler avaz;
Canı bahşiş edene
Yine sen edersin naz.
Gören seni vurulmuş,
Can verirler, gelir hoş;
Sana doğru olan yol,
İskeletten kurulmuş.
Bu mudur âşık yolu?
Nice ölüler dolu;
Yine ordan yürürler,
Cânânın âşık kulu.
Ordan görülür “cemâl”,
Burda sen görme “celâl”;
Yürüyen vasıl olur,
(Emre), eyleme ihmal.
6.11.1946