Yine geldin, sardın Yâr!
Gözlerim seni arar.
Ceryana tutulalı
Hâlim hiç tutmaz karar.
Durmadan yanmak ister,
Cânân! dermanı göster;
Ateşi söndüremez
Olsa da “havz-ı Kevser”.
Dumanı oldu direk,
Yok olacak giderek;
Devirden kurtulalı
Yaklaşmaz oldu felek.
Tutulalı Leylâ’ya,
Bozuldu binbir boya;
Dost renginden gayrisi
Yıkandı gözden suya.
Hiç başka bir renk tutmaz,
Gördü, rengi unutmaz;
Bu (İsmail Emre) yi
Mevlâ aşkı uyutmaz.
25.11.1946