Yine çıktı satıraç (1),
İçinde yılanlar aç;
Mutlaka gitmek için,
Ey yolcu, gözünü aç.
Hepisi yayılmışlar,
Ondörde sayılmışlar;
Yolcuyu yutmak için
Uykudan ayılmışlar.
Ordan gidilir Hakka,
Gelme “âlemi fark” a;
Azmeyle, Dosta yürü,
Yüzüne baka baka.
Uyan da olma gafil,
Herbiri bir azrail;
Seni yutmak istiyor,
İşitme, döküyor dil.
Sen sakın verme kulak,
Geçer iken ol toprak;
Eğer gafil olursan,
Tutulur giden ayak.
Kalmasın sende emel,
Takarlar sana çengel;
Yılanlar arasından
Dilber diyor sana: gel!
Varır, kim hasret ise,
İşitmek kısmet ise;
Âşık isen yıkılır
Bütün yılan sed ise.
Bir yere olmuşlar cem’,
Yürü, eyleme sitem;
(Emre), bu dar yollardan
Kurtulamaz her âdem.
(1) Satranç. Bu doğuş, “satranc-ı urefâ” oynanırken doğmuştur. 26.2.1947