Hale düşersem açar,
Düşenlere âşikâr;
Sözünen (1) arıyandan,
Bu hâl sahibi kaçar.
Konuşan ne anladı?..
Demekle olmaz, adı;
Bu hâle düşmeyince
Dimağa gelmez tadı.
Almak lâzımdır lezzet,
Uyan gözüm, sen seyr et;
Bu Mevlâ aşkı seni
Âleme etti ibret.
Kimi hayrete düşer
Kimi, etti, diyor, şer;
Cânân! seni terketmem,
Başıma kopsa mahşer.
Ne derse desin eller,
Söğerse cümle diller;
(Emre) yi rezil etin,
Âleme muhit Dilber!
Acımaz, yanmayınca,
Candan usanmayınca;
(Emre) sarhoş olmuyor,
Yüzünden kanmayınca.
(1) Söz ile. 2.3.1947