Kuldan ayrı değil Gaffar,
Kendisine âşık arar;
Muhammetten maya olan,
Görür görmez eder ikrar.
Görünüyor Havzı Kevser,
Âşık girer birer birer;
Girip çıkan hep lâl olur,
Dili bülbül gibi öter.
Mâlâyâni konuşamaz,
Konuşsa da gayetle az;
Her bir zerre kıble olur,
Hareketsiz kılar namaz.
Görür görmez sevgiliyi,
Söylemeğe dönmez dili;
İbrahim seyran edince,
Kurban etti İsmaili.
Sabrını çok etti Eyyup,
Birçokları oldu meczup;
Âşıkların Mâşuk ile,
Bakışları olur mektup.
O Sevgilinin bakışı,
Dili, gözü ile kaşı;
Bir taraftan zuhur etse,
Gören, feda eder başı.
Kulağı verir sesine,
Burnunu da nefesine;
Bu (Emre) kurban etmiştir,
Bu hayat onun nesine.
Feda etti, değil pişman,
Gözü kanı oldu nişan;
Zaman geldi, manevî hâl,
Her tarafa verecek şan.
Zâhirde görünür zerre,
Akıl buna nasıl ere…
Tarif edilen: bir nokta;
Sığmaz oldu göğe, yere.
(Emre) eyleyince talep,
Bu hâl, kendini etti celp;
Sevgiliye kavuşunca,
Ne din kaldı, ne de mezhep.
(Emre)! Sevgili’ye sevil,
Sen âşık ol, olma cahil;
Bu ağzından çıkan sada,
Âşıklara, ele değil.
2.5.949