Aşkın gelirse senin,
Âşıkâre olur din;
İman-ı kâmil budur:
Görenler, olur emin.
Din yolları dürülür,
Benlik denenler, ölür;
Bozulur bütün esrar,
Yakın olur, görülür.
Noktada olmaz uzak,
Olmalıdır muhakkak;
Bütün varlığı sarar,
Göremiyenler ahmak.
Bilmez, ararlar hicaz,
Kılmak isterler namaz;
Her varlığı unutup
Yetişen, alır muraz.
Görür, âşık olan göz;
Baksa yakar, sanki köz…
Bu hal zuhur edince,
Hicaz oldu gönlümüz.
Her günahı eder af,
Kim gelip etse tavaf;
Bu, (Emre) nin kalbidir,
Görünüşü: (Kûh-i Kaf).
Gösterir gözü ağı,
Hem dahi dört bucağı;
Eğer ayağa kalksa,
Olur Arafat dağı.
13.11.949