Hiç kimsenin uymaz içi dışına,
Acep bilen var mı, gelir başına?
Durmaz hesap eder her kul boşuna,
Kendini yaratan Hâlik var iken…
Bütün halimize kendisi muhtar,
Kulaktan duyar da gözlerden bakar…
Boşboşuna insan canından korkar,
Kendini yaratan Hâlik var iken…
İbret ile bakıp olmalı ferah,
Her kula düşmandır bu malla matah,
Yazılmış, görünmez bu bahtı siyah…
Kendini yaratan Hâlik var iken…
Herkesler okusa, durmadan korkar,
Ağlar gözlerinden kanlı yaş akar;
O satır görünmez, kim yazmış, bakar,
Kendini yaratan Hâlik var iken…
Bilenler, bilir de eylemez teşviş,
Kendine aittir görünmiyen iş,
Bir emre bağlıdır gelişle gidiş…
Kendini yaratan Hâlik var iken…
Seni aldatmasın verilen rütbe,
Okuyup yazdıysan, benzer mektebe;
Anlıyan, ediyor bilmeğe tövbe…
Kendini yaratan Hâlik var iken…
(Emre) anlamıştır, kendi çok âciz,
Bildiği noktadır, gerisi deniz.
Yaradan bakidir, varlığı biziz…
Kendini yaratan Hâlik var iken…
8.3.950