Bu dünyanın çarhı döner her zaman,
Böyle gelir, geçer görünen devran;
Yedi tane başlı ejderhadır bu…
Gıdası: üstünde yaşıyan insan.
Bütün görünüşü kendi doğurur,
Çamuru kendinden; Huda yuğurur;
Bir avuç toprağa üç kuvvet verir,
Kan edip de emer, o, tekrar kurur.
Benim! deme, bağlar görünen âlem,
Uçmak gibi durur, sen bil cehennem;
Geçtiğin yolları unutmak gerek,
Geri kaldı diye eyleme sitem.
Her bastığın adım, takar çengeli,
Gözü görenlerin tutulur dili;
Geriyi unut da ileriye bak,
Ölü iken diril, unut eceli.
Damlanı deryaya at, deme: canım!
Sen seni unut da söyle: Rahmanım;
Zerre kadar kalsa şirke düşersin,
Her ne kadar dersen dinim, imanım.
Hayvan, yine hayvan, olsa da koyun…
Varlık buna benzer, anla da soyun;
Her ne kadar kavi olsa, dik dursa,
Bu pençe önüne eğilir boyun.
Sen secde eyle de görünsün Mâbud,
Nene gerek senin (âhiret, nâsut)…
İlimlerin başı: Varlıkta yokluk…
rz(Emre), bunlardan geç, sen seni unut.
17.6.950