Sendendir imdadımız,
Sensin ağız tadımız,
Değildir dünyâ için,
Âşk için feryâdımız.
Olmıyan taşa benzer,
Lezzetsiz aşa benzer,
Senden ziyâ almıyan,
Kupkuru başa benzer.
Neler eyledin bize..
Sen düşürdün bu ize;
İçimizdeki ateş,
Görünmüyor her göze.
Seviliyor her âşık,
Bu gafletten uyanık,
Şefaatin kapısı,
Cümle âleme açık.
Çünkü: (Rabbûl’âlemin);
Böyle emreylemiş Dîn;
Mânânın hazinesi,
Tükenmez, gayet zengin.
Hazır olmuş, alana,
Bir denizdir, dalana;
Söylenen bütün sözler,
İşitilir insana.
Çünkü, değildir nebat
Hiç ölmeyen bir hayat;
(Emre)! senden diliyor:
Dertlilere et imdat!
Zapteden: Günay, Suphi Uçkaç, Hüseyin İhsan Güven
sa: 22:00
Fatih, 23.11.1967