Tanrı ne aşk vermiş öten bülbüle..
Ceryâna tutulur, bakınca güle,
Her hâl, buna misâl, hem de bu insan.
Dâim, sevdiğine oluyor köle.
Boynu bükük gezer, himmet midir bu?
Yoksa bir devlet mi, zillet midir bu?
Tutulan, ceryâna, dâima inler,
Ebedî hayat mı, illet midir bu?
Bu nasıldır Yârab, hor görür âlem..
Derdini söylerse, yazamaz kalem:
Bu dünyânın ehli, zevk u sefâda,
Âşka düşenlerin her günü elem.
Dilleri söylemez, kalbi çalışır,
Çekilmez bir derttir, onlar alışır,
Ehli gaflet olan ederse ikrah,
Ondan sonra dilber, gelip barışır.
Tâ öteden beri bir âdet mi bu?
Kimse bilmediği ibâdet mi bu?
(Emre)nin gözleri kemâl görüyor,
Bilmem kesret midir, bir vahdet mi bu?
Zapteden: Halil Emre, Ayşe Emre, Naciye Özhatay
sa: 11:00
11.09.1967